Όποιος Ελεύθερα Συλλογάται, Συλλογάται Καλά.
Ρήγας Φεραίος.
«Το ελληνικό γένος αν σώθηκε ως τα σήμερα, αν επέζησε ύστερα από τόσους εχτρούς - εξωτερικούς κι εσωτερικούς, προπάντων εσωτερικούς - ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, το χρωστάει όχι στη λογική - θυμηθείτε τους τρεις εμποράκους που ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία, θυμηθείτε το '21 - το χρωστάει στο θάμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδος.»
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, οι απανταχού Έλληνες εορτάζουμε και τιμούμε την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας, της Ελευθερίας των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό που βάραινε με την μπότα του τα 400 χρόνια σκλαβιάς που βίωσε η Ελλάδα μας. Τέτοια μέρα μόνο τιμή, δόξα και δέος αξίζουν στους φωτισμένους εκείνους ανθρώπους, εραστές και αγωνιστές της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ που ύψωσαν το κεφάλι στον ουρανό και δε δίστασαν να χαρίσουν τη ζωή τους για να δουν το όραμα τους να γίνεται πραγματικότητα, για να δουν την Ελλάδα μας Ελεύθερη. Για να δουν να υλοποιούνται στην πράξη οι ιδέες και τα ιδανικά που ανέπτυξαν 400 χρόνια σκλαβωμένοι.
Πολλές ήταν οι μάχες, πολλοί οι μαρτυρικοί θάνατοι και ατελείωτες οι ηρωικές νίκες που έζησαν οι αγωνιστές του ’21. Είχαν όλοι στον νου τους την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και τίποτα δε τους έσκιαζε. Όπως καταγράφει και ο Γέρος του Μοριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν αποφάσισαν να κάμουν την Επανάσταση δεν συλλογίσθησαν ούτε πόσοι ήταν, ούτε πως δεν είχαν άρματα, ούτε πως οι Τούρκοι κρατούσαν τα κάστρα και τις πόλεις … αλλά ως μια βροχή έπεσε σε όλους η επιθυμία για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Τι άλλο να πούμε και τι άλλο να γράψουμε άραγε για τους αγωνιστές της Ελληνικής Επαναστάσεος του 1821; Τι έμεινε που δεν καταγράφηκε από την πέννα της ιστορίας; Η ανδρεία τους; Η δόξα τους; Ο ηρωικός τους θάνατος;Ίσως, το μόνο που παρέλειψε η ιστορία να καταγράψει ήταν ότι οι ήρωες αυτοί θα ήταν δικοί μας πρόγονοι, ενός λαού βολεμένου και ανιστόρητου, που ξέχασε τι πάει να πει η πεντασύλλαβη κόρη για την οποία πέθαναν τόσοι και τόσοι… Ή ίσως να μην φαντάστηκε καν πως Αυτοί οι μεγάλοι και τρανοί του Έθνους σωτήρες θα είχαν τέτοια απήχηση σήμερα στο “νεανικό” κοινό. Ως ξένοι υπερασπιστές μιας άλλης πατρίδος…
Εμείς μονάχα θα ευχηθούμε -όπως έγραψε και ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς- να καταφέρουμε “να μεθύσουμε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα”. Να καταφέρουμε να πάρουμε λίγοι από τη δόξα Εκείνων που δεν δίστασαν, εκείνων που δεν δείλιασαν, εκείνων που δεν υποτάχθηκαν και λύγισαν, αλλά εκείνων που πολέμησαν αν και ήταν ολίγοι, εκείνων που αντιστάθηκαν αν και οι μάχες ήταν άνισες, εκείνων που πέθαναν με την Ελληνική σημαία στο χέρι, εκείνων που έδωσαν στην Ελλάδα ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους τη ζωή, που έτσι κι αλλιώς γι΄αυτούς ήταν περιττή μέσα στη σκλαβιά. Εκείνων που κατάφεραν και άδραξαν την αθανασία!
Όπως είχαν γράψει και οι νέοι του 1955-59 (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ)
“Ουδείς επιθυμεί τον πόλεμο, ‘μείς όμως οι Έλληνες δεν ανεχόμεθα και την δουλεία”.
Οι Έλληνες της Κύπρου κάποτε είχαν καταλάβει το μήνυμα που τους παρέδωσαν οι αγωνιστές και οπλαρχηγοί της Ελληνικής Επανάστασης του ’21.
Εμείς άραγε πότε θα το καταλάβουμε;
Με πίστη στο Θεό και στην Πατρίδα,
ΕΘΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΩΝ ΝΕΩΝ
Μάρτιος 2009
No comments:
Post a Comment