Η απάτη της λύσης «για τους Κυπρίους από τους Κυπρίους»

*Άρθρο του Σ. Ιακωβίδη στην στήλη ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ,
της καθημερινής εφημερίδας Η σημερινή.

ΦΟΒΟΥ τους Βρετανούς και προτάσεις εισηγούμενους. Ο πρόεδρος Χριστόφιας όχι μόνο δεν τους φοβάται αλλά και υιοθέτησε ασμένως, προεκλογικά, τη θέση τους για λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους. Κατ’ επανάληψη έχουμε εκτενώς αναλύσει γιατί αυτή η θέση -που είναι μετεκλογικά επίσημη πολιτική- είναι ολέθρια για το Κυπριακό και για την Κύπρο. Επ’ εσχάτων, πολιτικοί αρχηγοί αρχίζουν να κατανοούν το καταστροφικό και το ανεδαφικό αυτής της θέσης, που κατάντησε η αιχμή της πολιτικής Χριστόφια. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συχνά, επισημαίνει δύο τινά: Πρώτον, ότι η λύση πρέπει να είναι κυπριακής ιδιοκτησίας, εννοώντας ότι αυτή πρέπει να εξευρεθεί από τους Έλληνες και τους Τούρκους της Κύπρου, χωρίς έξωθεν επεμβάσεις, πιέσεις και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Δεύτερον, ο Πρόεδρος δεν παραγνωρίζει ούτε υποτιμά τον αποφασιστικό ρόλο της Τουρκίας. Όμως, η αναζήτηση λύσης από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους αναιρείται ταυτόχρονα και εξουδετερώνεται από την καταφανή αδυναμία του κατοχικού Ταλάτ να αποφασίσει για τα καίρια και τα σημαντικά, αν δεν του ανάψει προηγουμένως το πράσινο φως η κατοχική Τουρκία.

Την περ. Τρίτη, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Γ. Ομήρου, σχολιάζοντας δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Νταβούτογλου, μετά από συνάντησή του με το Γ.Γ. του ΟΗΕ, επετέθη κατά της πολιτικής Χριστόφια. Είπε πως τα όσα υποστήριξε στις δηλώσεις του ο Τούρκος ΥΠΕΞ, «είναι μια απάτη και νομίζω ότι είναι και μια απάντηση σε αυτήν τη θεωρία ότι η λύση θα προέλθει από τους Κυπρίους. Εγώ λέω δεν θα προέλθει από τους Κυπρίους η λύση, πρέπει να προέλθει από την Τουρκία η λύση, γιατί είναι η Τουρκία η κατοχική δύναμη και πρέπει να τίθεται στο ειδώλιο του κατηγορουμένου και δεν μπορεί να μπαίνει στο απυρόβλητο, παρουσιαζόμενη ως αθώα περιστερά, ως καλόβολος τρίτος, ο οποίος βοηθά δήθεν τις διαπραγματεύσεις». Είναι η πρώτη φορά και ο Γιαννάκης Ομήρου γίνεται ο πρώτος ηγέτης, που επιτίθεται και επικρίνει την πολιτική Χριστόφια περί λύσης για τους Κυπρίους από τους Κυπρίους. Όπως αναλύσαμε και άλλοτε, η πολιτική αυτή θέση θα ήταν άκρως θετική για την πλευρά μας αν δεν είχαμε την εισβολή και κατοχή του 37% των εδαφών μας από την Τουρκία.

Όμως, ο αυτοεγκλωβισμός Χριστόφια στη βρετανικής έμπνευσης και υποβολής θέση για λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους, χωρίς την ταυτόχρονη και παράλληλη υπογράμμιση των εγκληματικών ευθυνών της Τουρκίας, οδήγησε, πρώτον, στην αποενοχοποίηση της κατοχικής χώρας. Δεύτερον, η Τουρκία εμφανίζεται πράγματι ως καλόβολος τρίτος μεσολαβητής και ειρηνοποιός. Τρίτον, η θέση Χριστόφια για κυπριακή λύση πέρασε και υιοθετήθηκε από τους ξένους διαμεσολαβούντες, οι οποίοι δεν κάνουν καμία αναφορά στην Τουρκία, παραμόνο για να εξυμνήσουν τις καλές της υπηρεσίες! Τέταρτον, ο κατοχικός Ταλάτ είναι υποτελής στην Τουρκία. Δεν μπορεί να αποφασίσει για τίποτε χωρίς την άδειά της. Ούτε ένα οδόφραγμα δεν μπορεί να ανοίξει, πώς θα αποφασίσει για τις κρίσιμες πτυχές του Κυπριακού; Πέμπτον, με τη θέση περί κυπριακής λύσης δόθηκε η εικόνα διεθνώς ότι το Κυπριακό είναι μια αστεία δικοινοτική διαφορά, που Έλληνες και Τούρκοι δεν είναι σε θέση να επιλύσουν. Έκτον, το Κυπριακό εξαφανίστηκε ως διεθνές πρόβλημα τουρκικής εισβολής και κατοχής, εποικισμού και εθνοκάθαρσης.

Αποδεικτικές των πιο πάνω επισημάνσεων είναι οι επίσημες δηλώσεις από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τον ΟΗΕ και Ευρωπαίους εταίρους μας ότι η λύση θα προέλθει μόνο από τους Κυπρίους. Ακόμα και ο ανεκδιήγητος Αλεξάντερ Ντάουνερ, ειδικός εκπρόσωπος του Γ.Γ. του ΟΗΕ, υπέδειξε με αφόρητη ειρωνεία ότι ούτε η Ρωσία ούτε τα Ην. Έθνη θα μας δώσουν λύση και ότι οι δύο ηγέτες καλούνται να αναζητήσουν αποκλειστικά κυπριακή λύση (συνέντευξη στη «Σ», 18.4.2009). Πώς, Χριστόφιας - Ταλάτ, θα αναζητήσουν και θα επιτύχουν αποκλειστικά κυπριακή λύση; Κανείς δεν εξήγησε με σοβαρά επιχειρήματα πώς θα επιτευχθεί αυτός ο πολιτικός και διπλωματικός άθλος. Ο πρόεδρος Χριστόφιας έχει σιδηρά δεσμευτεί έναντι του λαού και των κομμάτων στην αναζήτηση λύσης μέσα σε συγκεκριμένες και γενικά αποδεκτές παραμέτρους. Έχει την ελευθερία να ενεργήσει και να αποφασίσει, υποστηριζόμενος από τις πολιτικές δυνάμεις, τις οποίες διαβεβαιώνει καθημερινά ότι δεν θα παρεκκλίνει από τις δεσμεύσεις τους.

Ο Ταλάτ, όμως; Ο κατοχικός ηγέτης είναι υποτελής και πλήρως εξαρτώμενος από την Τουρκία. Ελέγχεται, καθοδηγείται, παρακολουθείται, κατευθύνεται, ποδηγετείται και διατάσσεται. Δεν έχει καμία ελευθερία κινήσεων και καμία ευχέρεια αποφάσεων. Στην περίπτωσή του, ισχύει το γνωστό «σήκω Αράπη, κάτσε Αράπη». Έχει προσφυώς χαρακτηρισθεί ως φρουρός της τουρκικής κατοχής. Και ο ίδιος, διαψεύδοντας αφελείς ευσεβείς πόθους και του Χριστόφια και όλων των Ελλήνων Κυπρίων ηγετών, δήλωσε ότι στηρίζεται από την Τουρκία, το ψευδοκράτος αναγνωρίζεται από την Τουρκία και, συνεπώς, δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει. Την ίδια θέση διατύπωσε παλαιότερα και ο Ντενκτάς. Εδώ και 60 χρόνια, η Άγκυρα ελέγχει με σιδηράν πυγμήν την εκάστοτε ηγεσία της τ/κ μειονότητας. Κανένας Τ/κ πολιτικός δεν μπορεί και δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί στην αδιστακτότητα της Τουρκίας. Εύλογα διερωτάται κάθε νοήμων πολίτης: Πώς είναι δυνατόν, με αυτά τα τεκμηριωμένα δεδομένα, ο πρόεδρος Χριστόφιας να αναμένει ότι θα πετύχει με τον Ταλάτ κυπριακή λύση;

Βεβαίως, πρέπει να επισημανθεί ότι ο Δ. Χριστόφιας συνεχίζει μια ολέθρια πολιτική πρακτική, που υιοθετήθηκε από το Μακάριο, το 1977, ως δήθεν αδήριτη ανάγκη. Δηλ. ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αυτοϋποβιβάστηκε σε μουχτάρη κοινότητας για να συναντηθεί με τον Τ/κ μουχτάρη, τον Ντενκτάς. Η πρώτη αποενοχοποίηση της Τουρκίας έγινε τότε. Σήμερα έχει τσιμεντωθεί με την αναζήτηση δήθεν κυπριακής λύσης. Η Τουρκία -εγκληματίας και δολοφόνος, κατακτητής και εθνοκτόνος- αναγορεύθηκε, εξαιτίας της διαχρονικής ολέθριας ανεπάρκειας της ηγεσίας μας, σε καλόβολο τρίτο μεσολαβητή και ειρηνοποιό. Ως εάν την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, τον εποικισμό και την εθνοκάθαρση έκαναν και συνεχίζουν… Αρειανοί! Και ας οπτασιάζεται ο πρόεδρος Χριστόφιας ότι, τάχα, είναι βήματα μπροστά από την Τουρκία.